از نظر اکثر مردم این حالت نشانه پیری زودرس، تجربه و اندیشه زیاد یا استرس است.
هیچ وقت این سؤال برایتان پیش آمده است که چرا موهایمان سفید می‌شوند؟ یا اینکه در چه سنینی باید موهایمان سفید شود؟
واقعیت این است که سفید شدن مو، هیچ ربطی به نوع رنگدانه موجود در بدن ما یا به‌عبارتی تیره یا روشن بودن موهایمان ندارد. این اتفاق برای همه می‌افتد، به روایتی دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد! اگر چه سفید شدن موها یکی از آشکارترین نشانه‌های افزایش سن است اما همیشه سفید شدن مو تنها به علت بالا رفتن روزهای زندگی نیست و عوامل دیگری همچون کمبود ویتامین‌ها، بیماری‌های تیروئید، بیماری‌های سیستم ایمنی، مصرف دخانیات (سرعت سفید شدن مو در سیگاری‌ها، چهار برابر افراد غیر سیگاری است، کم خونی، رژیم‌های سخت و طولانی‌مدت، عوامل ارثی، بیماری‌های خونی و افزایش گلبول‌های سفید نیز باعث سفیدی زود هنگام و بیش از حد موها می‌شوند.
در تعریف، سفیدشدن موی انسان سفید پوست زودتر از بیست سالگی و سفید شدن موی افراد سیاه پوست زودتر از سی سالگی را سفید شدن زودرس مو می‌گویند. البته نسبت تغذیه و ژنتیک نیز تاثیر بسزایی در چگونگی سفید شدن موها دارند. ازطرفی در برخی افراد موها بسیار زود شروع به سفید شدن می‌کند به سزایی که باید گفت شروع این اتفاق بستگی به ژنی دارد که از والدین خود به ارث می‌بریم. برخی افراد تصور می‌کنند یک فشارعصبی شدید یا هول و هراس ناگهانی باعث می‌شود موها سریع‌تر سفید شوند اما دیدگاه‌های علمی این ادعا را اثبات نمی‌کنند. علاوه بر عوامل ذکر شده مصرف بعضی از شامپوها و دیگر مواد شیمیایی نیز می‌تواند بر سفید شدن موها تاثیر بگذارد.
آیا سفید شدن موی سر در جوانی درمانی دارد ؟
به گفته محققان؛ وجود رادیکال‌های آزاد اکسیژن دلیل خاکستری شدن رنگ موهاست. پژوهشگران امیدوار هستند که کشف جدید، آنها را به سمت ابداع روش‌های مفید و کارآمد برای جلوگیری از سفید شدن موها سوق دهد. پروفسور ها نیز دکر، محقق انستیتو بیوفیزیک در دانشگاه ماینز آلمان در این باره خاطرنشان کرد: پیروکسید هیدروژن منشا تغییر رنگ موها ست.
وی معتقد است: با افزایش سن میزان این ماده، هم در پیاز مو بیشتر می‌شود و هم در نهایت از سنتز رنگدانه ملانین در تار مو جلوگیری می‌کند. بر اساس این گزارش، پیروکسید هیدروژن یک ماده سفید‌کننده به شمار می‌آید که محصول بازمانده از فعل و انفعالات متابولیک در بدن است. این ماده شیمیایی در تمام بافت‌های بدن وجود دارد و مقدار آن بسیار اندک است.
